Yolculuk

Bu yolculuk aslında biraz daha mistik sayılır. Coelho'nun Simyacı'sı gibi biraz, içsel ve mistik. Pekala konuyu müziğe bağlamadan önce yazıyı yazdıran şeyin bir playstation oyunu olduğunu söyleyeyim. Oyunun ilk oynanış videoları çıktığında hepimiz bu çölde geçen oyunu fazla sanatsal ve farklı bulmuştuk. Genç kullanıcıya çok hitap etmedi sanırım pek beğenildiğini duymadım. Yine de meraklısı için bu tip oyunlar zaten paha biçilemez...

 Oyunun müzikleri de, kendisi gibi içsel. Bizi bir yolculuğa çıkarıyor. Bestecisi Austin Wintory, Colorado'lu bir müzik yapımcısı. Genellikle film ve bilgisayar oyunları müzikleri üzerine çalışmış. Lakin buradaki çalışma onun seviye atladığını gösteriyor. Bu iş, diğerleri gibi "sahneye göre tasarlanan/bestelenen farklı şarkılar" gibi basite kaçan bir çalışma değil. Wintory, bir konsept bir öykü sunmuş bizlere. Açıkçası oyunun sunduğu şeylerden çokta farklı değil onun sunduğuda.

Müzikal olarak çellonun fazlaca ön planda olduğunu söyleyebiliriz. Bunun dışında sanatçı tek bir konsept üzerinde gerilimi, dinamizmi ve huzuru çok güzel vermiş. Albüm yolundan şaşmıyor, sadece farklı şeyler hissettiriyor. İşte biz bu duygularla yolculuğumuzda bir vahaya yada şehre uğradığımızı anlıyoruz. Aşık olduğumuzu anlıyoruz. Huzuru hissettiğimizi anlıyoruz.

Oyunu oynamak için bir Playstation3'e ihtiyacınız var. Evet, ben de henüz oynamadım ama Facebook'taki arkadaşlarım oyunun müziklerini paylaşmaya başladı bile. Açıkçası ben bir Wii çocuğuyum ama sadece bu oyun için Playstation sahibi olmadığıma üzüldüm.

İyi yolculuklar.

Edit: Çok seviyorum ben demiştim demeyi. 

Egomuz şişsin biraz hakkımız var sanırım. 

Journey, tarihte bir ilki başardı ve Grammy adayı oldu. 

İlk kez bir video oyunu, Grammy ödüllerinde yarışacak. 

Sonucu tahmin etmek zor ama bu yazının boşuna yazılmadığını gördük.

Simyacı'yı da unutmayalım.