2012 Eurovision'un Ardından

"Can Bonomo 7. olur" dedi, oldu. Tardu'nun hislerine saygım sonsuz, yine içgüdüleri onu doğru yönlendirmiş olacak ki aylar önceden yaptığı tahmini tutturdu. Ankette oy kullananların %66'sı ilk üç demiş, %59'u ise7 ve üstü demiş. Böylelikle verilen cevaplar da çok ütopik sonuçlanmamış oldu. Bonomo şu güne kadar gördüğümüzden, sahnelediğinden fazlasını sahnelemedi final performansında da kanımca. Değişik bir şey izlemedik. Ancak pozitif enerjisi ve sempatikliğiyle Türk halkının gönlünde taht kurmuştur diye düşünüyorum. Bundan bir kaç ay öncesine kadar çoğumuz adını bile bilmezken, Eurovision onun için iyi bir PR çalışması da oldu. İyi yanından bakmak gerek.  Twitter bugün trend topic'lerinde Can Bonomo patlaması yaşıyor. 1. olmayacağını biliyorduk, azcık makul da olmak gerek elbette ama Bonomo beni Sertab Erener'den sonra nedenini bilmediğim bir şekilde heyecanladıran ikinci isim oldu.

Türk milleti gizli milliyetçidir, her bayramda seyranda, her maçta, her yarışmada ortaya çıkar bu gizli kimliğimiz. Öyle ki "rimi rimi rey" gibi rezalet bir şarkıyla katıldığımız senede bile, şarkıcımız sahneye çıktığında , kalbimin pıt pıt atmasına engel olamamıştım. Sazıma sözüme hayranım, ne olursa olsun ülkemi, dilimi seviyorum. Avrupadaki sosyal ortamlarda bana pek bir kazancı olmadı şu güne kadar ama böyle durumlarda çok gaz olmaktan kendimi alamam. Avrupalıların bizim kadar bile önemsediğini düşünmüyorum şu şarkı yarışmasını. İngiltere'nin bitmek bilmeyen sonunculuklarından anlamak gerek bunu. Bir Blue bile kurtaramadı onları.

Bu yıl komşu ülkemiz güzel Azerbaycan'da Bakü'nün ev sahipliğiyle gerçekleştirilen 57. Eurovision Şarkı Yarışmasının 2012 yılı birincisi ise İsveç'ten Euphoria şarkısı ile Loreen. Şarkılar yerine yine ülkeler yarıştı ama 1. olan tartışmasız alıyor puanları Eurovision'da. Birincilikte siyaset dönmüyor. Nitekim 2003 yılında Sertab 1. olduğunda da durum böyleydi. Birinci olurken iyi de, 7. olurken mi siyaset oluyor. Oyunu kim kazanıyor dersek, iyi olan kazanıyor.

Gelelim Loreen'e. Saçları girmiş gözüne gözüne, bilemedim ben. Ben Loreen'i de, şarkısını da dinlediğim ilk anda çok beğenmedim şahsen ama ne güzeldir zevklerin ve renklerin tartışılmaması. Belki yarın objektif bir kafayla dinlediğimde severim. Elbette ki çok beğenenler olacaktır. Beğenenlere ayıp olmasın. Şu güne kadar milliyetçi damarımı bırakıp kimi sevdiğimi sorarsanız şüphesiz 2009 yılı birincisi sempatik Alexander Rybak derdim. Çok tatlı şarkıydı Fairytale ve sonuna kadar hakederek kazandığını düşünmüştüm. Zaten şuana kadar alınan en yüksek puanı almıştı Rybak. Ancak Loreen, Alexander Rybak'ın bile rekorunu kırarak Eurovision tarihinin en yüksek puanıyla (372) birinciliği haketti.

Lorine Zineb Noka Talhaoui

Alexander Igoryevich Rybak 

Gecenin benim için sürprizi ise L'Amore é Femmina (Out of Love) şarkısı ile İtalya'yı temsil eden Nina Zilli'nin katıldığını görmek oldu. Kendisini çok çok severim lakin şarkısı çok güçlü değildi. Buna rağmen İtalya da 9. oldu.

Nina Zilli, Eurovision 2012

Her yıl ailecek heyecanla beklediğimiz, komşunun komşuya oy verdiği yarışmadır Eurovision. Küstüm tüm yabancı arkadaşlarıma, haberleri yok. O kadar Avrupalara açıldık, iyi kötü bir network yaptık, bize yine oy yok, yine yok. En nihayetinde benim iyisiyle kötüyüsüyle tüm desteğim kendi ülkeme tabii ki. Diğerlerine ise diyebileceğim "Benim sana puanım .... kanka." Fill in the blanks, anladınız.

PS: Her şeyi anladım, İsveç'in birinciliğini bile kabullendim ancak ve ancak şu Rusya'nın 70 yaş üstü köylü  nineler dalgasına bir türlü anlam veremedim. Neden bu kadar beğenildiklerine ise hiç mi hiç anlam veremedim. Sorun onlarda değil bende herhalde. Tiyzeler 2. oldu yahu...