"Söyleyecek çok sözüm vardı,
Hepsi yarım kaldı.
Neler ummuştum hayattan,
Elimde ne kaldı.
Kırılan kalbim miydi yoksa,
Karnımdaki bu sancıyla,
Küflenmiş ruhum unutmadı.
Unutmadı seni hala..."
İşte şarkının bu kısmı beni kalbimden vuruyor ve gidip tıpış tıpış albümünü aldırtıyordu. Albüm de taş gibiydi. Pekala elektronik altyapılı müzik yapmak zordur. Genelde bu tarz gruplar altyapıda kullanacakları bir sample'ı yapıştırır sonra da bunun yeterli olduğuna kendilerini inandırıp ortaya çıkarlar. 110, bu amatörlüğü atmış bir gruptu ve şarkıları düzenleme olarak vasatın üstüne çıkmakla beraber beste anlamında da kaliteliydi. Ülke standardlarında 5 üzerinden 4 yıldızlık bir albümdür.
Sonra 2. albümleri geldi. İlk single'ları fena değildi ama zaten elektronik müzikle pek bir bağım yok. Bundandır çabuk vazgeçtim 110'dan. Pekala albüm çıkmadan myspace sayfalarında albümün kapağı vardı. Hayatımda bu kadar manasız bir albüm kapağı görmedim. Yani şuna bir bakar mısınız!? 2 çubuk ve 1 yuvarlaktan oluşan soyutlanmış bir 110 yazısı ve arka planda manasız yeşil çizgiler var. Bana hiç bir şey anlatmıyor. Pekala ülkemizde albüm kapağı kelle demektir. Bizim ülkemizde hangi tarz müzik yaptığınız önemli değil. Albüm kapağında kelle vardır. Eğer grupsanız grup üyelerinin kelleleri vardır. Bir sürü kelledir albüm kapağı. 110 bu olaya girmiyor ama başarısız bir iş çıkarmışlar. Taktir edemeyeceğim.
Kandinskyden çakmış herhalde albüm kapağını :))
YanıtlaSilkeşke ondan çaksa :D
YanıtlaSil